Υποψήφιο για 3 Όσκαρ το 2008:
Ά Ανδρικού Ρόλου (Τζόνι Ντεπ), Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης-Σκηνικών, Ενδυματολογίας.
Απέσπασε 1 Όσκαρ: Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης-Σκηνικών.
[πρεμιέρα: 07/02/08]
Μιούζικαλ, Θρίλερ, Κοινωνικό Δράμα / Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον / Πρωταγωνιστούν: Τζόνι Ντεπ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Τίμοθι Σπολ, Άλαν Ρίκμαν, Σάσα Μπάρον Κοέν / Παραγωγή: ΗΠΑ 2007 / Διάρκεια: 116 λεπτά / Διανομή: VILLAGE FILMS
Υπόθεση: Ο Μπέντζαμιν Μπάρκερ είναι ένας φιλήσυχος κουρέας. Κάποιος δικαστής με μεγάλη ισχύ για να κερδίσει την γυναίκα του κουρέα, τον φυλακίζει άδικα και παίρνει δια της βίας την γυναίκα του και την κορούλα τους, την οποία επιθυμεί και ερωτικά. Ο Μπάρκερ αφού εκτίσει την ποινή του επιστρέφει στο Λονδίνο με ένα και μόνο σκοπό, την εκδίκηση!
Τιμ Μπάρτον και Τζόνι Ντεπ. Που πάει το μυαλό σας όταν ακούτε αυτό το δίδυμο; Σίγουρα όχι σε κάτι που θα περάσει απαρατήρητο από όσους λατρεύουν ιδιαίτερες κινηματογραφικές δημιουργίες. Για πολλοστή φορά ο Τίμ Μπάρτον επιλέγει τον Τζόνι Ντεπ να ενσαρκώσει έναν ήρωά του. Το αποτέλεσμα ξεπερνάει ακόμα και τις προσδοκίες των φανατικών οπαδών του συγκεκριμένου δημιουργού. Πιστεύω πως δεν θα ήταν υπερβολή αν πούμε ότι έχουμε μία από τις καλύτερες δουλειές του Τιμ Μπάρτον.
Αυτό που κυριαρχεί σε αυτό το εγχείρημα (όπως και σε άλλες δουλειές του εν λόγου σκηνοθέτη) είναι η γοτθική ατμόσφαιρα που κυριεύει τον θεατή από την πρώτη στιγμή κυριολεκτικά. Η πρώτη σεκάνς της ταινίας (της άφιξης του Μπέτζαμιν Μπάρκερ στο Λονδίνο), βυθίζει τον θεατή στον «σκοτεινό» κόσμο του κεντρικού μας ήρωα.
<Το πλοίο βγαίνοντας από την ομίχλη πλησιάζει στην ακτή. Ο κεντρικός ήρωας συνομιλεί με ένα φίλο του «τραγουδιστά», λίγοι στίχοι αρκούν για να κατανοήσουμε το δράμα του και να νιώσουμε την αδάμαστη οργή του. Το βλέμμα του σκυθρωπό, βυθισμένο σε παλιές αναμνήσεις. Τα χρώματα ξεθωριασμένα, έχουν παραχωρήσει την θέση τους σε σκούρες αποχρώσεις. Ο ήρωας θέλει να περιπλανηθεί στο δρόμο της οδού Φλιντ, για να θυμηθεί ότι κάποτε η ζωή του είχε "χρώμα">.
Σε αυτή την ατμόσφαιρα της σεκάνς που περιέγραψα, εξελίσσεται ολόκληρη η ταινία.
Οι ξεθωριασμένες αποχρώσεις που συμβολίζουν το μίσος του ήρωα για εκδίκηση, αντικαθιστούνται με ζωηρά χρώματα μόνο σε σεκάνς που παρουσιάζουν ευτυχισμένες στιγμές από το παρελθόν (και μία σεκάνς που αναφέρεται σε μελλοντικό όραμα της κεντρικής ηρωίδας, Λόβετ). Αυτό το «παιχνίδι» με τα χρώματα όπου μας μεταφέρουν τις αντιθέσεις των συναισθημάτων των ηρώων, το εφάρμοσε ο σκηνοθέτης και σε προηγούμενη δουλειά του, στο «Η νεκρή Νύφη». Όπου και εκεί τα πλούσια χρώματα συνόδευαν των κόσμο των νεκρών, ενώ ο κόσμος των ζωντανών παρουσιαζόταν ξεθωριασμένος. Για να δείξει ότι ακόμα και οι νεκροί, ήξεραν να «ζούνε» καλύτερα από τους ζωντανούς! Την ίδια μέθοδο εφαρμόζει κι εδώ, για να μας δείξει ότι από τη στιγμή που έχασε ο ήρωάς μας την λατρεμένη του σύζυγο, όλα γύρω του ήταν άχρωμα και άνευ ουσίας, στόχος ζωής πλέον ήταν μόνο η εκδίκηση!
Το φιλμ αναφέρεται σε παλιά εποχή, που μεταφέρεται με απόλυτη γραφικότητα. Δόθηκε έμφαση στη παραμικρή λεπτομέρεια, χαρακτηριστικό είναι το ότι οι λάμπες των δρόμων έχουν φως φωτιάς, ενισχύοντας και την μουντή ατμόσφαιρα.
Οι ερμηνείες δεν αποτελούσαν παραφωνία στο καλοδουλεμένο αυτό εγχείρημα και οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους ερμηνεύοντας και τραγουδώντας. Ο Τζόνι Ντεπ για άλλη μία φόρα αποδεικνύει ότι η γκάμα των ρόλων του δεν έχει συγκεκριμένα όρια και μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα ρόλου. Μας έπεισε για το δράμα του, μας καθήλωσε και μας πήρε συνοδοιπόρους του στα μονοπάτια της εκδίκησής του (εδώ υπάρχει και μία ένσταση). Η ένσταση αναφέρεται στην ενόχληση που θα νιώσουν κάποιοι θεατές (είδα άτομο που αποχώρησε από την αίθουσα), όταν η εκδίκηση θα ξεπεράσει τα όρια της λογικής και θα φτάσει στην παράνοια. Αναφέρομαι σε αιματηρά φονικά που γίνονται (με έντονα σπλατερικά στοιχεία!) χωρίς να αφορούν τον πραγματικό στόχο, αλλά εκδηλώνουν την αδάμαστη οργή του ήρωά μας. Δραματουργικά αυτό το δικαιολογεί η ταινία, αλλά θα μπορούσαν ίσως αυτά τα φονικά που δεν αφορούσαν τον πραγματικό στόχο, να μην παρουσιάζονται με τόσο έντονες σκηνές αίματος. Ο αντίλογος στην ένστασή θα πει πως ήταν απαραίτητο αυτό για να τονιστεί το μέγεθος της οργής και έτσι το δικαιολογεί και το φιλμ δραματουργικά. Όπως και να έχει όμως κάποιοι που δεν έχουν γερό στομάχι θα ενοχληθούν!
Στο πλευρό του Τζόνι Ντεπ, στάθηκε για άλλη μια φορά η καταξιωμένη ηθοποιός και σύζυγος του Τιμ Μπάρτον, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ (τους είδαμε μαζί και στο ¨Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας¨)
Τα τραγούδια δεν θα αφήσουν αδιάφορους τους λάτρεις των σάουντρακς, μία πολύ καλή επιλογή για τη συλλογή σας. Ακούγοντάς το, έρχεται μπροστά σας ολόκληρη η ταινία, μιας και η σειρά των τραγουδιών στο δίσκο ακολουθεί την ροή της ταινίας.
Οι στίχοι των τραγουδιών βοηθούν την δραματουργική εξέλιξη να κυλίσει ομαλά χωρίς να κουράσουν τον θεατή. Γιατί σε πολλά μιούζικαλ τα τραγούδια σταματούν την ροή της ταινίας και έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς μουσική εκδήλωση. Βέβαια δεν απουσίαζαν και διάλογοι σε πολύ σημαντικά σημεία, πέραν από τους στίχους τραγουδιών.
Μια ιστορία που σου περνάει το μήνυμα πως το μίσος και η εκδίκηση, μπορεί να σε κάνουν να τυφλωθείς και να μην βλέπεις μπροστά σου (μεταφορικά ή μήπως και κυριολεκτικά;). Η ταινία καταδικάζει αυτή την συμπεριφορά με τον καλύτερο τρόπο.
Ένα εγχείρημα που μιλάει για ένα δυνατό έρωτα με το δικό του «αιματοβαμμένο» τρόπο. Ο Τιμ Μπάρτον μας έχει συνηθίσει στο να παντρεύει το τρυφερό με το μακάβριο, τους ζωντανούς με τους νεκρούς, την αγάπη με το αίμα και το κάνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Αν δεν σας ενοχλούν οι αιματηρές σκηνές, μπείτε στην αίθουσα χωρίς ενδοιασμούς. Μετά από αυτή την ταινία, ίσως αρχίσετε να παρατηρείτε με μεγαλύτερη προσοχή και με κάποια καχυποψία, τις κινήσεις του κουρέα σας :-D
Τρέιλερ:
Τρέιλερ: